Ο Φόβος

Έχεις νιώσει ποτέ ότι φοβάσαι;
Όχι τον φοβο που σου προκαλεί μια ταινία τρόμου ή κάτι αιματοβαμμένο.
Ένα φόβο βαθιά μέσα στην καρδιά σου για ότι και όποιον αγαπάς. Ένα φόβο για το αύριο, το αύριο του σήμερα που θεωρείς δεδομένο.
Ένα συναίσθημα που δεν ερμηνεύεται όυτε ως άγχος, ούτε ως ανασφάλεια, αλλά και ούτε ως παράνοια. Δεν χρειάζεται να μην σε αφήνει να κοιμηθείς, ούτε να σε σηκώνει ιδρωμένο από τον ύπνο σου.
Το σκέφτεσαι όμως όλη την ημέρα. Σπάνια το ξεχνάς. Είναι χειρότερα έτσι.
Είναι προαίσθημα για κάτι κακό;
Δεν μπορέις να το εκφράσεις και σε πνίγει. Πώς θα το βγάλεις από το στήθος σου λοιπόν; Σε κάποιον εκλεκτό πρέπει να το πεις, να το βγάλεις από μέσα σου, να σε ανακουφίσει. Να βρεις τη λύση. Μα, στάσου, πώς βρίσκεις μια λύση σε πρόβλημα που δεν είναι σαφώς διατυπωμένο, ούτε καν μέσα στο ίδιο σου το μυαλό;
Είναι αδύνατο να μπει σε λέξεις.
Λίγα αόριστα λόγια, λόγια θολά, λόγια απογοήτευσης προς αγνώστους αποδέκτες.
Αίτηση για ένα καλύτερο αύριο.