Η ζωή έχει χρώμα vs. Videogames

Διαβάζοντας το Computer Games magazine του Μαρτίου και πιο συγκεκριμένα το editorial μου δημιουργήθηκαν ορισμένες σκέψεις.
Στο άρθρο του περιοδικού ο συντάκτης του σχεδόν κατακεραυνώνει την πρόσφατη εξτρατεία κοινωνικής ευθύνης "Η ζωή έχει χρώμα" για τον τρόπο με τον οποίο αυτή αναφέρεται στα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Προς υποστήριξη του επιχειρήματος του αναφέρει την επίσης πρόσφατη απόφαση της γαλλικής κυβέρνησης και της ευρωπαϊκής επιτροπής για φορολογικές ελαφρύνσεις στις τοπικές εταιρίες ανάπτυξης ηλεκτρονικών παιχνιδιών, γιατί τα παιχνίδια έχουν μεγάλη πολιτιστική σημασία. (ναι καλά διαβάζετε...!)

Οι ακραίες τοποθετήσεις με ενοχλούν.
Το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης λεέι και προβάλει ότι η προειδοποίηση του απευθύνεται σε βαριάς μορφής εξαρτημένους gamers. Η προαναφερθείσα κατηγορία παιχτών υπάρχει και το πρόβλημα είναι σοβαρό καθώς η απεξάρτηση είναι φοβερά δύσκολη. Ναι είναι μειοψειφία. Αλλά τα νούμερα μεγαλώνουν, γιατί; Γνώμη μου είναι ότι φταίει και το Ιnternet και ότι και τα δύο προβλήματα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Γι'αυτό εξάλλου αναφέρονται πλάι πλάι στο ίδιο σποτάκι, ίσως; Κάλα ως εδώ. Όμως ειδατέ το σποτάκι; Ακούσατε αναφορά στους βαριά εξαρτημένους; Όχι. Ηλεκτρονικά παιχνίδια και internet τα πήρε άκριτα η μπάλα. Αυτό κάνει ο Έλληνας και μου θυμίζει τον παππού μου. Καλές οι προθέσεις της καμπάνιας και σωστά τα κίνητρα αλλά, γαμώτο βγάλετε το μπαστούνι από τον **** σας, ξεχάστε τον προ 30ετίας πουριτανισμό και ανοίξτε τα ματάκια σας, αναφερθείτε στο πρόβλημα και να μην τα παίρνουμε όλα σβάρνα. Με τα δίκια του τα πάιρνει λοιπόν ο συντάκτης του περιοδικού. (ασχέτως που θίγεται και η υπόσταση της δουλειάς του)

Αλλά και αυτός με τη σειρά του γίνεται ακραίος στην τοποθέτηση του και δηλώνει "δε μπορώ να δεχθώ συμβουλές από μια κοινωνία που αναλώνεται στο ροζ διαφόρων dvd". Τα κίνητρα της καμπάνιας είναι ορθά όπως ξαναείπα, να μην την απορρίψουμε ολόκληρη επειδή υπήρξε άδικη ή τυφλή ή όπως αλλιώς θέλετε πέιτε το, σε 1 από τα 8 θέματα ενδιαφέροντος. Ναι η κυβέρνηση κάνει λάθη, ναι η κοινωνία ωθεί σε άσχημους δρόμους κάποιους συνανθρώπους μας ΓΙΑ ΠΟΙΚΙΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ (να σημειωθεί γιατί πολλοί παρουσιάζουν τα πράγματα όπως τους συμφέρει), αλλά η συγκεκριμένη προσπάθεια του εν λόγω υπουργείου είναι αξιόλογη.

Το gaming καλώς η κακώς ως συνήθεια ανθίζει και όλοι ασχολούμαστε από λίγο εώς πολύ. Κι εγώ αφιερώνω πολλές ώρες. Ωστόσο δεν παίζω ποτέ online games γιατί γνωρίζω τους κινδύνους που παραμονεύουν και ούτε μια φορά δεν έχω κάτσει σε internet καφέ για τέτοιο λόγο. Το να ξεχαστείς έιναι το πιο εύκολο πράγμα. Αντίθετα το single-player όσο μεγάλο και να είναι πάνω από 40 ώρες gameplay δε σου δίνει. Πόσα παιχνίδια να παίξεις σε ένα εξάμηνο; Και δεινός gamer να θεωρηθείς θα παίξεις 2 αυθεντικά και 8 σπασμένα = 10 (γιατί πόσα να πληρώσεις πια;). Δηλαδή και το ανώτερο όριο να θεωρήσω, 400 ώρες παιχνίδι, δηλαδή 16 ημέρες στις 180 των 6 μηνών. Δεν είσαι εξαρτημένος.

Σορρυ αν σας κούρασα, αλλά Η ΖΩΗ ΕΧΕΙ (όπως αποδεικνύεται) ΧΡΩΜΑ, ωστόσο τα μάτια μας πρέπει να είναι ανοιχτά για να το δούμε. Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε...