OK, τον Μάιο έχω σημειώσει την μεγαλύτερη απουσία και αποχή ever από τις online ιντερνετικές δραστηριότητες. Και ευτυχώς ή δυστυχώς, όχι γιατί το πάλευα για "απεξάρτηση", όπως έχω επανειλημένα τονίσει ότι βλακωδώς λένε οι "η ζωή έχει χρώμα" (συνεχίζει να μου τη δίνει αυτό...). Και αυτό σημαίνει και αποχή από τα δρώμενα του παρόντος blog βεβαίως βεβαίως. Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας δεν είναι ότι βαρέθηκα ή τίποτα τέτοιο, απλώς πέρασα τις κλειστές μου για 2-3 εβδομάδες. Αυτό και το ότι δεν είχα τι να πω. Πιστέψτε με από το να γράψω ασυνάρτητους ειρμούς σκέψεων είναι προτιμότερο να κάτσω ήσυχος. Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς...
Έτσι από την αρχή του μήνα δεν έκανα και πολλά. Απλά έκατσα, είδα πολλές τηλεοπτικές σειρές και ταινίες και σκέφτηκα. Ω ναι ώρα να μπουν προτεραιότητες και να παρθουν αποφάσεις μπας και φύγουμε λίγο από το τέλμα, γιατί όλα τα βαριέμαι τελευτάια. Δεν είναι ότι δεν έχω τι να κάνω. Είναι ότι δεν έχω κάτι καινούριο να κάνω και κάποιον καινούριο να αράξω μαζί του. Κάποιος να μου πει γιατί όλη η Ελλάδα είναι "μια παρέα" που λέει ο λόγος, ενώ εγώ έχω καταφέρει μια τόσο ανάπηρη διαρρύθμιση της παρέας μου. Anyway μιας και είναι λεπτή ή γραμμή ανάμεσα στην γραπτή έκφραση σκέψεων και τον παραλογισμό, κ άπου εδώ θα σταματήσω, αφού βεβαίως πω ότι καλώς με βρήκατε και πάλι! I'm back!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου