Βρικόμουν στην Πάτρα. Τίποτα παράξενο θα μου πείτε...
Και με πήγαινε βόλτες ένας καλός φίλος με αυτοκίνητο. Εντάξει εντάξει, και;
Ο κόσμος όμως γύρω μας ήταν... τρισδιάστατα γραφικά! Με γυαλιστερά και ζωντανά χρώματα και θυμάμαι έντονα την κάτι ανώτερο από ευχάριστη αίσθηση "καθαρότητας" που με διακατείχε όταν σηκώθηκα από το κρεβάτι.
Έπειτα άναψε πράσινο το φανάρι στο οποίο είχαμε σταματήσει, γύρισα τα μάτια μου στον δρόμο και όλα ξεθώριασαν και ξύπνησα... ;p
Ένταξει θα μου πείτε και εσείς με τη σειρά σας, φιλαράκι παίζεις πολλά παιχνίδια και πρέπει να το ελαττώσεις. Σου έχει περάσει στο υποσυνείδητο περισσότερο από όσο ίσως θα έπρεπε...Ναι, ΑΛΛΑ ίσως να παίζω, στα όρια του επιτρεπόμενου από το πρόγραμμά μου χρόνου γιατί...
Γιατί και ποιός δε θα ήθελε να ζεί σε μία φωτεινή και έντονη πραγματικότητα όπου ο μόνος περιορισμός θα ήταν τα 3διάστατα γραφικά που θα τον περιέβαλλαν, πλήρως προσαρμόσιμα και προγραμματίσιμα κατ'ευχήν...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου