ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ - Μια ιδιαίτερη περίπτωση

Πρόκειται για ένα άρθρο που φυλάω στο αρχείο μου και το πέρασα από scanner για να το αναδημοδιέυσω. Είναι το editorial, από το τεύχος 194 του περιοδικού ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ, και το έχω κρατήσει γιατί με άγγιξε. Διαβάστε και μάθετε για την αξιόλογη προσπάθεια του περιοδικού "Νέοι Έλληνες Φωτογράφοι":

Μια ιδιαίτερη περίπτωση

"Ζει μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητας. Κατά βάθος την θέλει και μάλιστα πολύ, αλλά την φοβάται. Τον τρομάζει. Όσες φορές επιχείρησε να την κατακτήσει, αυτή τον απέρριψε γιατί δεν την γοήτευσε, δεν την προσέγγισε με τον τρόπο που αυτή ήθελε παρ' όλο που είχε τα προσόντα. Κι από τότε φοβάται... Φοβάται πολύ να δείξει τη δουλειά του.

Αμφιβάλλει πολύ για τις φωτογραφίες του. Νομίζει ότι ίσως είναι συνηθισμένες, ίσως πολύ προσωπικές, ίσως οι άλλοι δεν μπορούν να τις καταλάβουν, ίσως...

Με μεγάλη προσπάθεια ξεπέρασε τους φόβους του. Άρχισε δειλά - δειλά να τις εκθέτει. Πρώτα σε κάποια λέσχη μαζί με άλλους γνωστούς και φίλους, μετά σ' ένα cafe, ύστερα στο Πανεπιστήμιο, στη συνέχεια σε κάποιο Δήμο, το καλοκαίρι στο χωριό.Τα έξοδα ήταν πολλά και το αποτέλεσμα το ίδιο: πολλοί περάσανε, λίγοι ασχολήθηκαν σοβαρά, ένας ή δύο είπαν δυο κουβέντες. Κι αυτές του φάνηκαν κενές περιεχομένου...

Και μετά ήρθε το internet. Ξανά στο θρανίο, ξανά εγχειρίδια, ξανά διαβάσματα. Επιστρατεύθηκαν γνωστοί και φίλοι. Σύντομα η τεχνική κατακτήθηκε. Ένας νέος κόσμος ανοίχτηκε μπροστά του όμως κι εδώ κάπου η υπόθεση άρχισε γρήγορα να ξεφεύγει. Τα σχόλια της Κάθρην από το Τέξας και τns Μπριτζίτ από την Στοκχόλμη για τις φωτογραφίες της Σαντορίνης και του Πηλίου, ενώ στην αρχή είχαν κάποιο ενδιαφέρον, μετά άρχισαν να στριφογυρνάνε σε... χωριάτικες σαλάτες, το ηλιοβασίλεμα πάνω στην άμμο και να καταλήγουν σε ψιλοφλέρτ με άδοξο τέλος. Άλλο να είσαι εικοσιπεντάρης με βέσπα στο νησί και άλλο πενηντάρης με τη Μαίρη στο σπίτι.

Οι φωτογραφικοί διαγωνισμοί ήταν μια κάποια λύση. Κάποιες φορές ήρθε το βραβείο. Tiς πιο πολλές φορές η δουλειά απορρίφθηκε και μάλιστα μετά πολλών επαίνων γιατί κάτι δεν έγινε καλά, κάπου δεν τηρήθηκαν σχολαστικά οι όροι συμμετοχής, κάτι αρνητικό συνέβη κι έγινε πλέον δύσπιστος. Δεν καταλαβαίνει πως σκέπτονται οι κριτές. Δεν ξέρει αν θα ξαναστείλει. Δεν έχει πλέον εμπιστοσύνη...

Ξόδεψε πολλά χρήματα για ταξίδια σε τόπους μακρινούς κι ονειρεμένους. Γυρνώντας έφερε πίσω άπειρες φωτογραφίες που δυσκολεύεται να βάλει σε κάποια σειρά και τάξη. Τόσα περιοδικά κυκλοφορούν, είπε. Κάποιο θα δημοσιεύσει κάποιες, κάτι θα βγει στο τέλος. Δεν πήρε καμιά απάντηση, ούτε αρνητική ούτε θετική. Κινδύνεψε να χάσει το υλικό του. Μόνο από ένα περιοδικό τον πήραν τηλέφωνο και τον ρωτούσαν περίεργα πράγματα... Δεν καταλάβαιναν τις φωτογραφίες του, ήθελαν άλλου είδους τοπία και τους ανθρώπους βγαλμένους αλλιώς.

Η απόφαση πάρθηκε. Δεν θέλει πλέον να δείξει τίποτα και σε κανέναν. Όσες φωτογραφίες βγάζει τις κρατάει για τον εαυτό του. Επιλέγει σχολαστικά μόνον αυτές που του δημιουργούν αυτό το περίεργο, αυτό το έντονο ρίγος συγκίνησης. Για να νιώσει αυτό το συναίσθημα και μόνον συνεχίζει να φωτογραφίζει. Για τίποτα άλλο.

ΥΓ. Αν κάπου παραπάνω αναγνωρίζετε τον εαυτό σας ο ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ από αυτό τo τεύχος ανοίγει τis σελίδες του για να φιλοξενήσει τη δουλειά σas. Η ατήλη ονομάζεται Νέοι Έλληνες Φωτογράφοι (το "νέοι"με την έννοια "άγνωστοι"). Περιμένουμε CD με περίπου 30 φωτογραφίες στα 300dpi ή φάκελο με εκτυπώσεις 20x30. Τολμήστε."

Η φωτογραφία του αποκόμματος.