Lyrics

Έχει κάτι μυστήριο, το να ακους ένα τραγούδι και να
προσπαθείς παράλληλα να ερμηνεύσεις τους στίχους του.
Αρκεί να σου αρέσει λίγο η μουσική του και τότε σε αγγίζει.
Αρκεί τα λόγια να είναι λίγο κρυπτικά, με κάποια μεταφορά ή
παρομοίωση, ακόμα και με μια απλή συμβολική φράση και τότε το
μυαλό τρέχει.

Εξαρτάται βέβαια και από τον τύπο της μουσικής που ακούει κανείς.

Η ροκ και η μέταλ έχουν δώσει καταφύγιο και μέσο έκφρασης σε κάποιους
από τους μεγαλύτερους ποιητές. Εγώ αυτά ακούω και έτσι τα
καταλαβαίνω τα πράγματα. Κάποιος άλλος φυσικά ανοίγει το μυαλό του σε
διαφορετικά είδη μουσικής και βλέπει τα πράγματα αλλιώς. Δεν λένε
τυχαία ότι μπορείς να ξέρεις τον τρόπο ζωής και σκέψης κάποιου σε
γενικά πλαίσια αν γνωρίζεις τι μουσική ακούει.

Έτσι όταν ακούω το τραγούδι μόνος μου, σε κάποιο ήσυχο μέρος, το
νιώθω. Το μυαλό μου κάνει κάθε είδος συνειρμούς και εικασίες.

Φαντάζεται διαφορετικούς τόπους με ένα καλύτερο αύριο, διαφορετικούς
ανθρώπους από εμένα και εσάς που είναι Άνθρωποι και όχι έρμαια
της κάθε κοινωνικής αδικίας, της κάθε επιτηδευμένης προκατάληψης, του
κάθε κόμπλεξ που μας έχουν επιβάλλει κάποιοι άλλοι για τους δικούς
τους σκοτεινούς λόγους. Άνθρωπους ελεύθερους.

Φαντάζομαι πληγωμένους εραστές να ψάχνουν την εκδίκηση ή την
παρηγοριά. Ερωτευμένα ζευγάρια που το κάθε ένα με τον δικό του
μοναδικό τρόπο ζει το παραμύθι του με τρόπο 1000 φορές πιο "σωστό"
από αυτόν που βλέπετε στην τηλεόραση, και με τρόπο 1000 φορές πιο
θαυμαστό και από ότι μπορούν τα λόγια μου να περιγράψουν.

Σκέφτομαι ποιό γεγονός οδήγησε τον στιχουργό να γράψει αυτά τα λόγια;
Ποιό βίωμα του έδωσε τέτοια σοφία ζωής ώστε να αποτυπώσει μέσα στις
μετρημένες λέξης μιας στροφής τέτοιες αλήθειες διαχρονικές; Τι
μήνυμα να ήθελε στην πραγματικότητα να περάσει αυτός; Είναι το ίδιο
με αυτό που καταλαβαίνω;

Έτσι λοιπόν οι παραπάνω γραμμές αφιερώθηκαν στην δύναμη του τραγουδιού
και της μουσικής και στο πώς ακόμα και το πιο μικρό πράγμα κάτι έχει
να μας πει. Μπορεί να φανεί όσα γράφω στερούνται συνοχής, αλλά αν
καταλαβαίνετε τι είναι αυτό που με τόσο φτωχά λόγια περιγράφω, τότε
ξέρετε και γιατί μου ήταν σημαντικό να μοιραστώ τις σκέψεις μου...